معرفی کتاب هفت عادت مردمان مؤثر

با نام و یاد خدا

هفت عادت مردمان مؤثر کتابی است اثر استفان کاوی که در آن راهکارهای مدیریتی به زیبایی نوشته شده و از آنجا که این کتاب بسیار ارزشمند است و بنده نیز آنرا مطالعه نموده ام لذا مصمم شدم که  خلاصه ای از آن را در  اینجا بنویسم. زیرا این اصول از اصول پایه مردان موفق هستند و به نظر بنده هر کس از هر طیفی که باشد و این کتاب را مطالعه نماید ، به شرط اجرای دقیق مطالب آن میتواند به موفقیتهای شگرفی دست یابد.

 همانطور که در مطالب آینده خواهیم دید شرایط نتیجه گرفتن از دستور العملهای

این کتاب بشرح زیر می باشند:

 ۱- خواندن دقیق

 ۲-یاد دادن به دیگران

  ۳-بکار گیری در زندگی شخصی  تا به صورت عادت شوند

  لذا قسمت دوم مستلزم آنست که فرد یا افرادی پیدا شوند که به این مطالب علاقه نشان دهند تا بتوان دستور العمل دوم را( با توجه به اینکه عدم اجرای یکی از این دستور العملها باعث نتجیه نگرفتن و عدم موفقیت خواهد شد) به اجرا گذاشت.

 بنده نیز چون در حال حاضر بین همکاران و دوستان کسی را مشتاق نیافتم بر آن شدم تا دستور العمل  دوم را از طریق وبلاگ خودم به اجرا گذارم  تا حد اقل خودم از نتیجه مطلوب محروم نگردم/.

سرمایه های هر دلی ، حرفهایی است که برای گفتن دارد.( ناشناس)

شانس هر گز کافی نیست .( اندرو ماتیوس )

دوست واقعی کسی است که دستهای تورا بگیرد ولی قلب تورا لمس کند. ( مارکز)

اگر فکر می کنید که موفق می شوید یا شکست می خورید ، در هر دو صورت درست فکر کرده اید .( آنتونی رابینز)

وقتی انسان آرامش را در خود نیابد ، جستجوی آن در جای دیگر کار بیهوده ای است .( لارو شفکو )

در تاریخ جهان ، هر لحظه عظیم و تعیین کننده ، پیروزی پیروزی نوعی عشق است. ( امرسون )

یک درصد نبوغ ، 99 درصد عرق ریختن . ( توماس ادیسون )

مهم ایننیست که در کجای این جهان ایستاده ایم ، مهم این است که در چه مسیری گام بر میداریم.( هولمز)

سعی نکنیم بهتر یا بدتر از دیگران باشیم ، بکوشیم نسبت به خودمان بهترین باشیم .( مارکوس گداویر)

مغز ما یک دینام هزار ولتیاست که متأسفانه اکثر مان بیش از یک چراغ موشی از آن استفاده نمی کنیم.( ویلیام جیمز)

برای این که تغییری ارزش واقعی داشته باشد باید پایدار و ماندگار باشد.( آنتونی رابینز)

انوشیروان باخود قرار کرده بود که از هر که کلام خوش بشنود ، 400 درهم به او بدهد ، روزی پیرمردی را دید که درخت زیتون می نشاند ، گفت :

تو پیرمردی به چه آرزو درخت زیتون می نشانی ؟ ( چون درخت زیتون خیلی دیر بار می دهد و گویا 20 سال مدت می خواهد تا بار دهد.) و حال آنکه عمر تو وفا نمی کند که بار آن را بخوری . گفت قربان دیگران کاشتند و ما خوردیم. ما نیز بکاریم  تا دیگران بخورند.

انوشیروان خوشش آمد ، امر کرد 400 درهم به او دادند، پیرمرد  گفت : درخت مردم بعد از مدت زیاد بار می دهد ، اما درخت من همین روز اول بار داد. از این حرف نیز انوشیروان خوشش آمد و دستور داد 400 درهم دیگر به او بدهند.

پیرمرد گفت : درخت مردم سالی یک دفعه بار می دهد ، اما درخت من دو بار. از این جمله هم انوشیروان خوشش آمد ، امر کرد بازهم 400 درهم دیگر به او بدهند. آنگاه انوشیروان سوار بر اسبش شد و تند رد شد و گفت:

می ترسیم خزینه ما را تمام نماید. این قرارداد انوشیروان برای قدر دانی از سخن نیک بود.